നക്ഷത്രക്കൂട്ടുള്ള രാപ്പാടി

മൂകമാം രാത്രിയില്‍

തനിചിരുന്നൊരു രാപ്പാടി കേഴുന്നു

കേള്‍വിക്കാര്‍ ആരുമില്ലെങ്കിലും

പാട്ടിത് പാടതിരിക്കാനാകുമോ

കൂരിരുട്ടില്‍ തനിച്ചായ

രാപ്പാടിക്ക് മാനത്തെ നക്ഷത്രം കൂട്ടിരുന്നു

രാവുകളോക്കെയും കരഞ്ഞു തീര്‍ത്തു

വീണ്ടും കരയുവാനൊരു

രാവിനായ്‌ കേഴുന്നു

ജീവിതയാത്രയില്‍ ഒരു സഹയാത്രക്കാരായി

കണ്ടുമുട്ടി നമ്മള്‍

എല്ലാമായി സ്വപ്നങ്ങളും

ദുഖങ്ങളും നീ പങ്കുവച്ചപ്പോള്‍

നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന മിഴികള്‍ കണ്ടു

നെഞ്ചുപിടഞ്ഞു ഒരു മന്ദമാരുതനായി

അരികിലാണയാന്‍ ഞാന്‍ കൊതിച്ചുപോയി

എന്‍റെ സ്വരത്തിലെ ഇടര്‍ച്ചയും

നെഞ്ചിലെ തേങ്ങലും

എന്നെക്കാള്‍ ആദ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞതും

നീ മാത്രമായിരുന്നു

രാത്രിയില്‍ നിന്‍റെ വാക്കുകള്‍

എനിക്കൊരു താരാട്ടായിരുന്നു

പുലരിയില്‍ എന്നെ ഉണര്‍ത്തുന്ന

മഞ്ഞുതുള്ളിയായി നീ

ഓരോ ദിനവും ഞാന്‍ കൊതിച്ചത്

നിനക്കുവേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നു

ഇന്നീ ഏകാന്ത രാത്രികളില്‍

മിഴിനീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു നിന്നെ

യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞവര്‍ അല്ല നമ്മള്‍

ലക്ഷ്യ സ്ഥാനത് യാത്ര നിറുത്തി

നീ ഇറങ്ങിപ്പോയപ്പോള്‍

ആ കണ്ണുകളില്‍ കണ്ടത്

ഒരു യാത്ര പറചിലായിരുന്നില്ല

വീണ്ടും കാണാമെന്ന ഒരു പ്രതീക്ഷയായിരുന്നു

ഇനി എവിടെ വച്ചാണ് നീ

എന്‍റെ ജീവിതവണ്ടിയില്‍

ഒരു യാത്രക്കരനാകുക

മനസ്സില്‍ നിനക്കായി ഇരിപ്പിടം

ഒരുക്കി കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാന്‍