ഇടവഴിയില്‍ എന്നും കാണുന്ന അമ്പതിനോടടുത്തു പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ആ മനുഷ്യനെ അടുത്തുവന്നാല്‍ വല്ലാത്തൊരു ദുര്‍ഗന്ധമാണ് ....നീട്ടി വളര്‍ത്തിയ വെളുപ്പും കലര്‍ന്ന മുടിയും താടിയും ....അഴുക്ക് പുരണ്ട വസ്ത്രങ്ങള്‍ ......എന്നാല്‍ ആ മിഴികളില്‍ നക്ഷത്രത്തിളക്കമായിരുന്നു......ആ മനുഷ്യന്റെ അധരങ്ങളില്‍ നിന്നും ഉതിര്‍ന്നു വീഴുന്ന മൊഴി മുത്തുകള്‍ക്ക് ചന്ദനത്തിന്റെ സുഗന്ധമായിരുന്നു.... ആ സുഗന്ധം അനുഭവിക്കാന്‍ വേണ്ടി മാത്രം ഞാന്‍ അദേഹത്തെ ഇടവഴിയില്‍ കാത്തുനില്‍ക്കുക പതിവാക്കി.... ആ മനസ്സിനോട് ഒരുപാട് അടുത്തുപോയി ...ഒരിക്കല്‍ പോലും കാണാതിരിക്കാന്‍ ആകാത്തവിധം ഒരു ആത്മബന്ധം ഉടലെടുത്തിരിക്കുന്നു.....കാത്തിരുന്നു മുഷിഞ്ഞ ദിവസം ഒരു ശുഭ വസ്ത്രധാരി അറിയിച്ചു ആ നക്ഷത്രകണ്ണുകളും സുഗന്ധമൊഴിയും അഗ്നിയ്ക്ക് ആഹാരമായെന്നു .......കത്തിത്തീര്‍ന്നിട്ടു ഒരു രാത്രി പിന്നിട്ട ആ ചാരക്കൂമ്പാരത്തിനരികെ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ മിഴികളില്‍ നിന്നും അടങ്ങു വീണ മിഴിനീര്‍ മുത്ത്‌ ആ ചാരത്തിലലിഞ്ഞു.....അപ്പോള്‍ ഒരു ചെറുകാറ്റ്‌ വീശി പതിയെ ഒരു അശരീരി കാതില്‍ ഒരു സ്വകാര്യം പോലെ മന്ത്രിച്ചു .. ഈ ചാരക്കൂമ്പാരത്തില്‍ ഞാന്‍ ഉറങ്ങുമ്പോള്‍ എന്നോട് ചേര്‍ന്നലിയാന്‍ ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീര്‍ അതാണ്‌ കുഞ്ഞേ ഈ കാലമത്രയും ഞാന്‍ തേടിയലഞ്ഞ നിധി ......അവസാനമായി എന്നെ പിന്തുടരുന്ന ഏക സമ്പാദ്യം....നീ അതെനിക്ക് സമ്മാനിച്ചിരിക്കുന്നു .......!!!
