Saturday, December 22, 2012
ഹാപ്പി ക്രിസ്തുമസ്
Saturday, December 8, 2012
ഒരു ചെറിയ സങ്കടം
ഞാന്‍ ഒരു ചെറിയ സങ്കടം പറയുകയാണ്‌ ....ഞങ്ങളെപ്പോലെ വീടിനു പുറത്തിറങ്ങാന്‍ കഴിയാതെ ഒരുപാട് പേര് ഉണ്ട് കുറച്ചു മനുഷ്യരെ കണ്ടു സംസാരിക്കാനും കുറച്ചു നേരം അവരോടൊപ്പം കഴിയാനും ഞങ്ങള്‍ക്കും കൊതിയുണ്ട് ......പിന്നെ പള്ളിയില്‍ പോകാനും ഒക്കെ ആഗ്രഹം
ഉണ്ട്....ഞങ്ങള്‍ക്ക് പള്ളിയില്‍ പോകാന്‍ പറ്റും പക്ഷെ പള്ളിയുടെ വലിയ നടകള്‍ കയറി അകത്തു കടക്കണമെങ്കില്‍ മൂന്നു പേരുടെ എങ്കിലും സഹായം വേണം ......ഞാന്‍ ശ്രദ്ധയില്‍ പെടുത്തുന്നത് പള്ളികള്‍ പണിയുമ്പോള്‍ അവിടെ ഞങ്ങളെപ്പോലെയുള്ളവര്‍ക്ക് മറ്റുള്ളവരുടെ സഹായം ഇല്ലാതെ വീല്‍ചെയര്‍ പള്ളിയില്‍ കയറ്റാന്‍ ഉള്ള സൗകര്യം ചെയ്തു തരണം എന്നാണു .....പള്ളികള്‍ പണിയുമ്പോള്‍ ആരോഗ്യമുള്ളവര്‍ക്ക് മാത്രം അല്ല ഞങ്ങളെപ്പോലെയുള്ളവര്‍ക്കും പള്ളിയില്‍ കയറി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ സൗകര്യം ചെയ്തു തന്നൂടെ??
ഇതിപ്പോള്‍ പള്ളിവരെ ചെന്നിട്ട് അകത്തു കയറാന്‍ പറ്റാതെ പള്ളിയ്ക്ക് പുറത്തു ഇരിക്കേണ്ട അവസ്ഥയാണ്.....
"ആരോഗ്യം ഉള്ളവര്‍ക്കല്ല രോഗികള്‍ക്കാണ് വൈദ്യനെക്കൊണ്ട് ആവശ്യം" എന്ന് പറഞ്ഞു ദൈവം വിളിചിട്ടുണ്ടല്ലോ ഞങ്ങളെ പക്ഷെ ആ സന്നിധിയില്‍ ചെന്നിട്ട് പുറത്തു ഇരിക്കേണ്ടി വരുന്ന ഒരു അവസ്ഥയാണ്.....വിദേശ രാജ്യങ്ങളില്‍ ഒക്കെ ഞങ്ങളെപ്പോലെ ഉള്ളവര്‍ക്ക് എവിടെയും പരസഹായം കൂടാതെ കയറാന്‍ ഉള്ള സൗകര്യം ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു കേള്‍ക്കുന്നു...എല്ലാ പൊതു സ്ഥാപനങ്ങളിലും വീല്‍ചെയര്‍ കയറ്റാന്‍ ഉള്ള സൗകര്യം ഒരുക്കിയാല്‍ നന്നായിരുന്നു.....ഞങ്ങള്‍ ഇങ്ങിനെ ഒരു സമൂഹം ഇവിടെ ജീവിക്കുന്നുണ്ട് .....ഓരോ കാര്യങ്ങള്‍ക്കായി ഞങ്ങള്‍ക്കും പൊതു സ്ഥാപനങ്ങളില്‍ പോകേണ്ടാതായിട്ടുണ്ട് അധികാരികളും ബന്ധപ്പെട്ടവരും ഇത് ഗൌരവമായി കാണണമെന്ന് അപേക്ഷിക്കുന്നു .....
ഇവിടെ പണിയുന്ന പള്ളികളില്‍ എങ്കിലും ഇതിനുള്ള സൗകര്യം ചെയ്തു തരണം എന്ന് അപേക്ഷിക്കുകയാണ്.....ദയവു ചെയ്തു പിതാക്കന്മാരും വികാരിയച്ചന്മാരും വിവിധ സംഘടനാപ്രവര്‍ത്തകരും എല്ലാം ഇതിനു മുന്‍കൈ എടുക്കണമെന്ന് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു ...ഇങ്ങിനെ ഒരു കുറിപ്പ് എഴുതാന്‍ ഉണ്ടായ സാഹചര്യവും പള്ളിയ്ക്ക് അകത്തു കയറാന്‍ കഴിയാതെ ഉണ്ടായ വിഷമങ്ങളും മനസ്സിലാക്കുമെന്ന് കരുതട്ടെ.....സ്നേഹപൂര്‍വ്വം
ഇതിപ്പോള്‍ പള്ളിവരെ ചെന്നിട്ട് അകത്തു കയറാന്‍ പറ്റാതെ പള്ളിയ്ക്ക് പുറത്തു ഇരിക്കേണ്ട അവസ്ഥയാണ്.....
"ആരോഗ്യം ഉള്ളവര്‍ക്കല്ല രോഗികള്‍ക്കാണ് വൈദ്യനെക്കൊണ്ട് ആവശ്യം" എന്ന് പറഞ്ഞു ദൈവം വിളിചിട്ടുണ്ടല്ലോ ഞങ്ങളെ പക്ഷെ ആ സന്നിധിയില്‍ ചെന്നിട്ട് പുറത്തു ഇരിക്കേണ്ടി വരുന്ന ഒരു അവസ്ഥയാണ്.....വിദേശ രാജ്യങ്ങളില്‍ ഒക്കെ ഞങ്ങളെപ്പോലെ ഉള്ളവര്‍ക്ക് എവിടെയും പരസഹായം കൂടാതെ കയറാന്‍ ഉള്ള സൗകര്യം ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു കേള്‍ക്കുന്നു...എല്ലാ പൊതു സ്ഥാപനങ്ങളിലും വീല്‍ചെയര്‍ കയറ്റാന്‍ ഉള്ള സൗകര്യം ഒരുക്കിയാല്‍ നന്നായിരുന്നു.....ഞങ്ങള്‍ ഇങ്ങിനെ ഒരു സമൂഹം ഇവിടെ ജീവിക്കുന്നുണ്ട് .....ഓരോ കാര്യങ്ങള്‍ക്കായി ഞങ്ങള്‍ക്കും പൊതു സ്ഥാപനങ്ങളില്‍ പോകേണ്ടാതായിട്ടുണ്ട് അധികാരികളും ബന്ധപ്പെട്ടവരും ഇത് ഗൌരവമായി കാണണമെന്ന് അപേക്ഷിക്കുന്നു .....
ഇവിടെ പണിയുന്ന പള്ളികളില്‍ എങ്കിലും ഇതിനുള്ള സൗകര്യം ചെയ്തു തരണം എന്ന് അപേക്ഷിക്കുകയാണ്.....ദയവു ചെയ്തു പിതാക്കന്മാരും വികാരിയച്ചന്മാരും വിവിധ സംഘടനാപ്രവര്‍ത്തകരും എല്ലാം ഇതിനു മുന്‍കൈ എടുക്കണമെന്ന് അഭ്യര്‍ത്ഥിക്കുന്നു ...ഇങ്ങിനെ ഒരു കുറിപ്പ് എഴുതാന്‍ ഉണ്ടായ സാഹചര്യവും പള്ളിയ്ക്ക് അകത്തു കയറാന്‍ കഴിയാതെ ഉണ്ടായ വിഷമങ്ങളും മനസ്സിലാക്കുമെന്ന് കരുതട്ടെ.....സ്നേഹപൂര്‍വ്വം
Friday, November 30, 2012
ദൈവസ്നേഹം ....!!
.jpg)
അങ്ങയെ കാണാന്‍ എന്റെ കണ്ണുകളും ....അങ്ങയെ കേള്‍ക്കാന്‍ എന്റെ കാതുകളും....അങ്ങേയ്ക്കായി എന്റെ ഹൃദയവും തുടിക്കുന്നു......ഞാന്‍ ശ്വസിക്കുന്ന ഓരോ ജീവശ്വാസതിലും അങ്ങയുടെ സ്നേഹം ഞാന്‍ അനുഭവിക്കുന്നു.........!!
പുല്‍ക്കൊടി തുമ്പിലും പൂമ്പാറ്റയിലും കാരുണ്യം കിനിയുന്ന കണ്ണുകളിലും ഞാന്‍ അങ്ങയെ തേടാറുണ്ട് .....!!
അങ്ങേനിക്കായി നല്‍കിയ പൂന്തോട്ടത്തില്‍ പൂക്കളെതൊട്ടു തലോടുമ്പോള്‍ ഒരിളം തെന്നലായി എന്നെ അങ്ങ് തൊടുന്നതും ഞാനറിയുന്നു....!!
വാല്‍സല്യമുള്ള പിതാവായി എന്റെ വിരല്‍ത്തുമ്പ് പിടിച്ചു അങ്ങെന്നെ നടത്തുന്നു...!!
ജീവിതവഴിയിലെ പാപചെളിയില്‍ നിന്നും ....വേദനകളാകുന്ന മുള്ളില്‍ നിന്നും കൈകളില്‍ കോരിയെടുത്ത് അങ്ങെന്നെ കാത്തിടുന്നു.....!!
പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ വേര്‍പാടില്‍ മിഴികള്‍ നിറയുമ്പോള്‍ പ്രിയനായി വന്നു നീ മിഴികളില്‍ ചുംബിച്ചു ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നു....!!
സ്നേഹിക്കാന്‍ ആരുമില്ലെന്ന് പരിഭവം പറയുമ്പോള്‍
നീയെന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളാണെന്ന്
സ്നേഹത്തോടെ ഉള്ളം കയ്യില്‍ കുറിച്ചിട്ട എന്റെ പേര് നീ കാണിച്ചു തരുന്നു ...........!!
എന്റെ ആവശ്യങ്ങളെല്ലാം എനിക്ക് മുന്പേ നീ അറിയുന്നു .....ഞാന്‍ എത്ര നിന്നെ വേദനിപ്പിചാലും എന്റെ ഒരു നോട്ടത്തിനായി കാരുണ്യം തുളുമ്പുന്ന മിഴികളുമായി അങ്ങ് എന്റെ ചാരെ നില്‍ക്കുന്നു.......!!
ഒരു പുഞ്ചിരിയില്‍ നിന്റെ കരളില്‍ ഞാന്‍ തീര്‍ത്ത മുറിവുകള്‍ നീ മറക്കുന്നു .....കൂടുതല്‍ സ്നേഹത്തോടെ നീയെന്നെ ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തുന്നു.....!!
ആത്മാവില്‍ തൊട്ടു നീ തരുന്ന സ്നേഹം ഒരംശമെങ്കിലും തിരിച്ചു തരാന്‍ ഞാന്‍ എത്ര ജന്മം അങ്ങയെ സ്നേഹിച്ചാല്‍ മതിയാകും.......!!
ഏതു വാക്കിനാല്‍ വര്‍ണ്ണിക്കാന്‍ സാധിക്കും ദൈവമേ നിന്റെ സ്നേഹം....!!!
Tuesday, November 27, 2012
Wednesday, November 14, 2012
നക്ഷത്രക്കൂട്ടുള്ള രാപ്പാടി
തനിചിരുന്നൊരു രാപ്പാടി കേഴുന്നു
കേള്‍വിക്കാര്‍ ആരുമില്ലെങ്കിലും
പാട്ടിത് പാടതിരിക്കാനാകുമോ
കൂരിരുട്ടില്‍ തനിച്ചായ
രാപ്പാടിക്ക് മാനത്തെ നക്ഷത്രം കൂട്ടിരുന്നു
രാവുകളോക്കെയും കരഞ്ഞു തീര്‍ത്തു
വീണ്ടും കരയുവാനൊരു
രാവിനായ്‌ കേഴുന്നു
ജീവിതയാത്രയില്‍ ഒരു സഹയാത്രക്കാരായി
കണ്ടുമുട്ടി നമ്മള്‍
എല്ലാമായി സ്വപ്നങ്ങളും
ദുഖങ്ങളും നീ പങ്കുവച്ചപ്പോള്‍
നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന മിഴികള്‍ കണ്ടു
നെഞ്ചുപിടഞ്ഞു ഒരു മന്ദമാരുതനായി
അരികിലാണയാന്‍ ഞാന്‍ കൊതിച്ചുപോയി
എന്റെ സ്വരത്തിലെ ഇടര്‍ച്ചയും
നെഞ്ചിലെ തേങ്ങലും
എന്നെക്കാള്‍ ആദ്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞതും
നീ മാത്രമായിരുന്നു
രാത്രിയില്‍ നിന്റെ വാക്കുകള്‍
എനിക്കൊരു താരാട്ടായിരുന്നു
പുലരിയില്‍ എന്നെ ഉണര്‍ത്തുന്ന
മഞ്ഞുതുള്ളിയായി നീ
ഓരോ ദിനവും ഞാന്‍ കൊതിച്ചത്
നിനക്കുവേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നു
ഇന്നീ ഏകാന്ത രാത്രികളില്‍
മിഴിനീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു നിന്നെ
യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞവര്‍ അല്ല നമ്മള്‍
ലക്ഷ്യ സ്ഥാനത് യാത്ര നിറുത്തി
നീ ഇറങ്ങിപ്പോയപ്പോള്‍
ആ കണ്ണുകളില്‍ കണ്ടത്
ഒരു യാത്ര പറചിലായിരുന്നില്ല
വീണ്ടും കാണാമെന്ന ഒരു പ്രതീക്ഷയായിരുന്നു
ഇനി എവിടെ വച്ചാണ് നീ
എന്റെ ജീവിതവണ്ടിയില്‍
ഒരു യാത്രക്കരനാകുക
മനസ്സില്‍ നിനക്കായി ഇരിപ്പിടം
ഒരുക്കി കാത്തിരിക്കുന്നു ഞാന്‍
Monday, November 12, 2012
ഓര്‍മ്മച്ചെപ്പ്...!!!
സാറിന്റെ വീടിന്റെ പ്രധാന ഗേറ്റ്‌ തുറക്കാറില്ല പകരം വീടിന്റെ അരികത്തു തൊഴുത്തിനോട് ചേര്‍ന്ന് ഒരു ഗേറ്റ്‌ ഉണ്ട് അതാണ് തുറക്കാന്‍ പറ്റുക പൂട്ടിയിട്ടുണ്ടാവില്ല തള്ളിയാല്‍ തുറന്നു കിട്ടും ...
ഞങ്ങള്‍ ആദ്യം വീടിന്റെ ഉമ്മറത്ത്‌ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ എന്ന് നോക്കും ...
മിക്കവാറും ദിവസങ്ങളില്‍ മേരി സാര്‍ ആകും ഉണ്ടാവുക ചെടി നനച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരിക്കും....
മേ രി സാറിനു മീശയുണ്ട് പൊടിമീശ പിന്നെ ഭയങ്കര കര്‍ക്കശക്കാരിയുമാണ്..അതുകൊണ്ട ാണെന്നു തോന്നുന്നു എല്ലാവരും മേരി സാര്‍ എന്നാണ് വിളിക്കുക കുട്ടികള്‍ മുതല്‍ മുതിര്‍ന്നവര്‍ വരെ മേരി സാറേ എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്‌.....
സാറിനു ഇഷ്ട്ടമല്ല ആരും അവിടെ ലൂബിക്ക പെറുക്കാന്‍ ചെല്ലുന്നത്...ഞങ്ങളുടെ തലവെട്ടം കണ്ടാല്‍ വിളിച്ചു പറയും ഒരെണ്ണം ഇങ്ങോട്ട് കടന്നു പോകരുത് എന്ന്.... ഞങ്ങള്‍ അവിടെ മറഞ്ഞു നില്‍ക്കും ...മുറ്റത്ത്‌ വീണുകിടക്കുന്ന ലൂബിക്ക ഞങ്ങളെ കൊതിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കും....
സാര്‍ ചെടി നനച്ചു പോകുമ്പോഴേയ്ക്കും അവിടെത്തെ മാഷ്‌ വരുന്ന സമയം ആകും മാഷ്‌ പാവമാണ് ഞങ്ങളെ കണ്ടു മാഷ്‌ പറയും .. "മക്കള്‍ കയറി പെറുക്കിക്കോ എന്ന്"അല്ലെങ്കില്‍ മാഷ്‌ പെറുക്കി കൊണ്ട് വന്നു തരും ...
ഒരുപാട് തമാശ പറയാനും സംസാരിക്കാനും ഒന്നും മാഷ്‌ നില്‍ക്കില്ല ...മേരി സാറിനെ മാഷിനും പേടിയാകും...
ലൂബിക്ക കിട്ടി കഴിഞ്ഞാല്‍ അടുത്ത ലക്‌ഷ്യം വീട്ടില്‍ നിന്നും മതിലിലൂടെ പടര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന മുല്ലയുടെ മുട്ടുകളാണ് ....ചോറുപാത്രം നിറയെ അത് ഞങ്ങള്‍ ശേഖരിക്കും അത് ഞങ്ങള്‍ വഴിയില്‍ നിന്നാണ് പറിക്കുക മേരി സാറിനു കാണാന്‍ പറ്റില്ല...അത് കൊണ്ട് മുല്ലമുട്ടു ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഒരുപാട് കിട്ടാറുണ്ട് .
അത് കഴിഞ്ഞു വരുന്ന വഴിയ്ക്കാണ് പുണ്യാളന്‍ വല്യപ്പന്റെ വീട് ...പുണ്യാളന്‍ വല്യപ്പന് നല്ല ഉയരവും ,വണ്ണവും, കുടവയറും ,കഴുത്തില്‍ ഒരു കൊന്തയും ,വെന്തിങ്ങയും ,തോളില്‍ ഒരു തോര്‍ത്തുമുണ്ടും ഇതാണ് പുണ്യാളന്‍ വല്യപ്പന്....
അറുത്ത കൈയ്ക്ക് ഉപ്പു തേയ്ക്കില്ല...കുട്ടികളെ കണ്ടാല്‍ ചെകുത്താന്‍ കുന്തിരിക്കം കണ്ടപോലെയാണ്.... വല്യപ്പന് ചായകടയാണ്....
സ്കൂളില്‍ ചായകൊടുക്കുന്നത് വല്യപ്പനാണ്.....ആ ചായ കൈയില്‍ എടുക്കുമ്പോള്‍ എല്ലാവരും എന്റെ പുണ്യാളാ എന്ന് വിളിച്ചുപോകും...എന്താണ് വല്യപ്പന് ഈ പേര് വീണത്‌ എന്ന് ഇന്നും ആര്‍ക്കും മനസിലായിട്ടില്ല ..
പക്ഷെ പുണ്യാളന്‍ വല്യപ്പന് ഇന്ന് പറഞ്ഞാലേ ആളുകള്‍ അറിയൂ...അവിടെയാണെങ്കില്‍ നിറയെ ജാതിയുണ്ട് ഇതൊക്കെ കണ്ടിട്ട് ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ എങ്ങിനെയാ പോകുന്നെ .....
അവിടെ വല്യമ്മയാനെങ്കില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് കോളാണ്....വല്യമ്മയും കൂടി ഞങ്ങള്‍ക്ക് പെറുക്കി തരും...അങ്ങിനെ ജാതിക്കയും ബാഗിലാക്കി ഞങ്ങള്‍ വീട്ടില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ ഒരു മണിക്കൂര്‍ എങ്കിലും കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാകും .... അമ്മയുള്ള ദിവസങ്ങളില്‍ ചോദിക്കും
"ഇത്രയും നേരം എവിടെയരുന്നെടി"
സ്പെഷ്യല്‍ ക്ലാസ്സ്‌ ഉണ്ടായിരുന്നു അമ്മെ..
"നിനക്ക് മാത്രമേ സ്പെഷ്യല്‍ ക്ലാസ്സ്‌ ഉന്നു പിള്ളേര് വന്നിട്ട് മണിക്കൂര്‍ ഒന്നയല്ലോടി"
അല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ എനിക്ക് ടീച്ചറിന്റെ കൈയില്‍ നിന്നും എന്റെ അപ്പച്ചന്റെ കൈയില്‍ നിന്നും അടി മേടിക്കനെ നേരമുണ്ടയിരുന്നുല്ല് എന്റെ കുസൃതി കാരണം സത്യമാണോ എന്ന് അന്വഷിക്കാതെ എനിക്ക് നല്ല അടിയും തരുമായിരുന്നു അവരെല്ലാം.....
"ടീച്ചറെ ബിന്ദുവിന്റെ കൈമുറിഞ്ഞു"
അടുത്തിരുന്ന കുട്ടി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു . ബിന്ദു കരയുവാണ് എങ്ങിനെയ കൈ മുറിഞ്ഞേ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു ഈ മിനി ബ്ലേഡ് കൊണ്ട് കുത്തിയതാ എന്ന്...
പിന്നെ പറയണോ പൂരം എനിക്ക് അന്ന് ടീച്ചറിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും കൈ നിറയെ അടികിട്ടി....
ഉച്ചയ്ക്ക് പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞു വീട്ടില്‍ വന്നപ്പോള്‍ ഉണ്ട് അവിടെ ആകെ ബഹളം അപ്പച്ചന്‍ എന്നെയും നോക്കി നില്‍ക്കുവാന് കൂടെ ബിന്ദു കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് കാര്യം പിടി കിട്ടി അവളുടെ അപ്പച്ചന്‍ അവളെയും കൊണ്ട് വന്നു എന്റെ അപ്പച്ചനോട് പറഞ്ഞിരിക്കുവ ഞാന്‍ അവളുടെ കൈ മുറിച്ചു എന്ന്...
"ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് മുറിച്ചതല്ല"
എവിടെ ആര് കേള്‍ക്കാന്‍ അതൊക്കെ ....
അന്ന് കൈയും കാലും നിറച്ചു അടികിട്ടിയ ദിവസം ആയിരുന്നു. തെറ്റുചെയ്യാതെ കിട്ടിയത് ആയതു കൊണ്ട് അത് മനസ്സിലും മുറിവേല്പിച്ചു...
മൂന്നു വര്ഷം മുന്‍പ്‌ എന്റെ ചേച്ചിയുടെ കല്യാണത്തിന് വന്നപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരും ഇത് പറഞ്ഞു ഒരുപാട് ചിരിച്ചു ...അവള്‍ പറഞ്ഞു മിനി എന്റെ കുട്ടികളെ കൊണ്ട് ഞാന്‍ തോറ്റിരിക്കുവ എന്തൊരു കുസ്രതിയാണ് ...
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു നിനക്ക് അങ്ങിനെ തന്നെ വേണം ഇപ്പോള്‍ രണ്ടു കുട്ടിയല്ലേ ഉള്ളു ദൈവമേ ഇവള്‍ക്ക് രണ്ടു കുട്ടികളെക്കൂടി കൊടുക്കണേ എന്ന് ....അത് കേട്ട് എല്ലാവരും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു ...
ഓര്‍മ്മചെപ്പില്‍ ഇതുപോലെ ഒരുപാട് മുത്തുകള്‍ ഉണ്ട് അതൊക്കെ ഇടയ്ക്ക് പൊടിതട്ടി എടുത്തു ഓര്‍മ്മയുടെ പൊന്‍നൂലില്‍ ഒന്ന് കോര്‍ത്തെടുക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിക്കാറുണ്ട് ...
Saturday, November 10, 2012
എന്റെ വിദ്യാലയം
പൂമുഖത് ഒരു നാട്ടുമാവ് ,പുറകില്‍ ഒരു എലിഞ്ഞിമരം,നാല് അതിര്‍ത്തിയിലും കനാംബാര ചെടികള്‍,നടുവില്‍ ഓഫിസ് റൂം.ഓഫിസ് റൂമിന്റെ മുന്‍വശം മുഴുവന്‍ മൈലാഞ്ചി ചെടികള്‍ വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു,ഓഫിസ് റൂമിന് ഇരുവശവും പുറകിലും ക്ലാസ്സ്‌ റൂമുകള്‍
ആദ്യമായി ഒന്നാം ക്ലാസ്സില്‍ കൊണ്ട് വിട്ടിട്ടു അമ്മ പോകുമ്പോള്‍ പിന്നാലെ ഓടി ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ അമ്മയോടും അനിയതിമാരോടും ഒപ്പം കളിച്ചു നടന്ന എന്നെ അറിയാത്ത ഒരു ലോകത്ത് കൊണ്ട് വിട്ടിട്ടു പോന്ന അമ്മയോടും ദേഷ്യമായിരുന്നു.അമ്മയുടെ പിന്നാലെ ഞാന്‍ ഓടി ഒന്ന് രണ്ടു വട്ടം അമ്മ എന്നെ ക്ലാസ്സില്‍ കൊണ്ട് ഇരുത്തി അമ്മ പോരുന്നതിന്റെ പിന്നാലെ ഞാനും ഓടും സ്കൂളിന്റെ മുന്‍വശത്ത് മെയിന്‍ റോഡാണ് റോഡു മുറിച്ചു കടന്നു പോയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു അമ്മ.ഞാന്‍ റോഡിനു കുറുകെ ഓടാന്‍ തുടങ്ങിയതും അടുത്ത കടയിലെ ചേട്ടന്‍ ഓടിവന്നു എന്നെ വട്ടം പൊക്കിയെടുത്തു ക്ലാസ്സിലേയ്ക്ക് നടന്നു ഞാന്‍ കുതറി താഴെയിറങ്ങി ചേട്ടന്‍ എന്നെ വിടാതെ പിടിച്ചു ചേട്ടന്‍ വിടുന്നില്ലാനു കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കൈയില്‍ ഒരു കടി കൊടുത്തു എന്നിട്ടും ചേട്ടന്‍ എന്നെ വിട്ടില്ല ഒരു കൈകൊണ്ടു എന്നെ തൂക്കിയെടുത്തു കാസ്സില്‍ കൊണ്ടിരുത്തി .
"ഇനി ഇവിടെ നിന്നും ഓടിയാല്‍ നിന്റെ കൈയും കാലും ഞാന്‍ കെട്ടി ഇവിടെ ഇരുത്തും പറഞ്ഞേക്കാം"
ഭീഷിണി മുഴക്കികൊണ്ട് ചാക്കപ്പന്‍ ചേട്ടന്‍ പോയി.
ഞാന്‍ ഒരു രക്ഷയുമില്ലാതെ അവിടെ ഇരുന്നു കരഞ്ഞു.
പിന്നീട് ആ വിദ്യാലയത്തിലെ ഓരോ ദിവസങ്ങളും സുഖമുള്ളതായി .പുതിയ കൂട്ടുകാര്‍....സ്നേഹമുള്ള ടീച്ചര്‍മാര് ,,,ഒരു പുതിയ ലോകം ..
രാവിലെ വരിവരിയായിഒ നിന്നും ഈശ്വര പ്രാര്‍ത്ഥന ചൊല്ലി ആരഭിക്കുന്ന ക്ലാസ്സ്‌
"തിങ്കളും താരങ്ങളും തൂവെള്ളി കതിര്‍ ചിന്നും തൂങ്കമാം വാനിന്‍ ചോട്ടിലാണെന്റെ വിദ്യാലയം"
ഒരേ സ്വരത്തില്‍ ഒരേ ഈണത്തില്‍ പാടിയ നാളുകള്‍.
ക്ലാസ്സിലെത്തിയാല്‍ ആദ്യം നോക്കുന്നത് ദേവസി വല്യപ്പന് വന്നിട്ടുണ്ടോ എന്നാണു..ഉച്ചയ്ക്ക് ശാപ്പാട് ഉണ്ടാക്കുന്നത് വല്യപ്പനാണ്..എന്നിട്ട് ചോദിക്കും ഇന്ന് കടലയാണോ പയരാണോ ഉച്ചയ്ക്ക് എന്ന് കടലയാനെന്നു കേട്ടാല്‍ സന്തോഷമായി....പയര്‍ ചെറുപയര്‍ വളരെ നല്ല സാധനമാണ് പക്ഷെ എനിക്ക് കണ്ണിനു നേരെ കണ്ടു കൂടാ ഈ സാധനത്തിനെ ...പയറിനോടും കണക്കു സാറ് വിശ്വനാഥന്‍ മാഷിനോടും ഒരു പോലെ ദേഷ്യമായിരുന്നു പട്ടിക ചൊല്ലുമ്പോള്‍ തെറ്റിയാല്‍ മാഷ്‌ നല്ല നുള്ള് തരും ....മാഷ്‌ കൈയിലെ തള്ള വിരലില്‍ നഖം വളര്‍ത്തുന്നത് നുള്ളാന്‍ മാത്രമാണ് എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട് .....പെണ്‍കുട്ടികളെ കൈമുട്ടിനു താഴെയും,ആണ്‍കുട്ടികളെ കാലിന്റെ തുടയിലും നുള്ളാന്‍ ആയിരുന്നു മാഷിനു ഇഷ്ട്ടം.
മാഷിന്റെ നുള്ളിന്റെ ആഴം അനുസരിച്ച് കുട്ടികളുടെ പൊക്കം കൂടി കൂടി വരും..ഈ കാലമാടന്‍ മാഷിന്റെ കൈ ഒന്ന് ഒടിഞ്ഞു പോയിരുന്നെങ്കില്‍ ദൈവമേ എന്ന് ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടികള്‍ ഒന്നടങ്കം പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുമായിരുന്നു.....
ക്ലാസ്സു തുടങ്ങി കുറച്ചു കഴിയുമ്പോള്‍ അറബി സാര്‍ വന്നു ചോദിക്കും
"ഇന്ന് ആര്‍ക്കൊക്കെയാ ശാപ്പാട് വേണ്ടത്"
എന്നേറ്റു നില്‍ക്കുന്ന എല്ലാവരുടെയും തല എണ്ണി പോകും...
പിന്നെ ബെല്ലടിക്കനായി കാതോര്‍ത്തിരിക്കും.ബെല്ലടി കേട്ട ഉടനെ പാത്രവും എടുത്തിട്ട് ഓടും വരാന്തയില്‍ നിരന്നു ഇരിക്കും..
ചിലപ്പോഴോകെ ചോറ് വിളമ്പുന്നത് സുമതി ടീച്ചര്‍ ആണ്..നല്ല പശയുള്ള ചോറ് ആയിരിക്കും തവിയില്‍ നിന്നും വിടില്ല പശപോലെ ഒട്ടിയിരിക്കും.....അപ്പോഴൊക്കെ
"മാങ്ങാത്തൊലി.."
പിന്നെ ടീച്ചറെ കാണുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറയും
മാങ്ങതൊലി ടീച്ചര്‍ ഇന്നും വന്നിട്ടുണ്ട് എന്ന്...
ഇതൊക്കെയാണ് എന്റെ വിദ്യാലയം എന്ന് കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് ഓര്‍മ്മവരുന്നത്‌.
കഴിഞ്ഞ വര്ഷം ഒരു ക്യാമ്പിനു ചെന്നപ്പോള്‍ ഇരുപതു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം എനിക്ക് എന്റെ വിദ്യാലയം ഒന്ന് കൂടെ കാണാനുള്ള ഭാഗ്യം കിട്ടി
ഒത്തിരി സന്തോഷം തോന്നിയ ദിവസമായിരുന്നു അന്ന്.
ഒന്നിലും,, രണ്ടിലും,, മൂന്നിലും, നാലിലും ,,ഞാന്‍ ഇരുന്നു പഠിച്ച ക്ലാസ്സ്‌ മുറികളില്‍ ഒരിക്കല്‍ കൂടി ഒന്ന് കയറിയിറങ്ങി
അന്നത്തെ ഓഫിസ് റൂം എല്ലാം പുതുക്കി പണിതിരിക്കുന്നു മൈലാഞ്ചി ചെടികള്‍ എല്ലാം വെട്ടി.
കനകാംബര ചെടികളുടെ സ്ഥാനത് കോണ്‍ഗ്രീറ്റ് മതില്‍ ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നു ...ഇലഞ്ഞിമരവും ഓര്‍മ്മയായി .....
പൂമുഖത്തെ നാട്ടുമാവ് മാത്രം എല്ലാത്തിനും സാക്ഷിയായി ഇപ്പോഴും നിലകൊള്ളുന്നു.......
Saturday, November 3, 2012
ചെറുചിന്ത
ഒരു നിമിഷം തനിച്ചാകുമ്പോള്‍
ജീവിതത്തില്‍ എന്നും
തനിച്ചായി പോയവരെ കുറിച്ച്
ചിന്തിക്കാറുണ്ടോ
വല്ലപ്പോഴും കണ്ണുകള്‍ നിറയുമ്പോള്‍
കരയാന്‍ മാത്രം വിധിക്കപ്പെട്ടവരെ
ഓര്‍ക്കാറുണ്ടോ
അവഗണിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍
തിരിച്ചറിയാരുണ്ടോ
ഒരിക്കലും പരിഗണന
ലഭിക്കാത്തവരുടെ വിഷമം
ഒരു നേരം ഭക്ഷണം
മുന്നിലെത്താന്‍ വൈകുമ്പോള്‍
ചിന്തിക്കാറുണ്ടോ ഒരു നേരത്തെ
ഭക്ഷണത്തിനായി അലയുന്നവരെ കുറിച്ച്
ഇല്ലെങ്കില്‍ ഇന്ന് മുതല്‍
അതൊക്കെ ഒന്ന് ശീലിച്ചു നോക്കാം
എന്നിലെ തിന്മയെ കണ്ടു
മറ്റുള്ളവരിലേ നന്മയെ കാണാം
Saturday, October 27, 2012
അമ്മ നക്ഷത്രം...!!
കഷ്ട്ടതയുടെ കൂരിരുട്ടില്‍
കൈത്തിരിയായ് മിന്നിയത്
അമ്മയുടെ കാതിലെ നക്ഷത്രകമ്മല്‍
അകലെ മാനം തൊട്ടു നിന്ന കുഞ്ഞോല
ഈര്‍ക്കിലി കാതില്‍ ആഭരണമാക്കി
കാതിലെ കമ്മല്‍
കൈക്കുമ്പിളില്‍ തന്ന അമ്മ മനസ്സ്‌
തുളുമ്പുന്ന മിഴികളോടെ
ഇത്തിരിപ്പൊന്ന് മുറുകെ പിടിച്ചു
പൊന്നിനേക്കാള്‍ മാറ്റുള്ള
അമ്മയുടെ സ്നേഹത്തെ നമിച്ചു
അമ്മയുടെ ഓര്‍മ്മയില്‍ മിന്നുന്ന
നക്ഷത്രകമ്മല്‍
കണ്ണെത്തദൂരെ ആകാശത്ത്
കണ്ണ്ചിമ്മി അമ്മ നക്ഷത്രം
Tuesday, October 16, 2012
ഒരമ്മയുടെ അന്വേഷണം .....!!
ഇരുളടഞ്ഞ മുറിയില്‍ ആരോടും മിണ്ടാതെ ....ആരെയും കാണാതെ .....പാറി പറന്ന മുടിയും കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായി ഒരു മൂലയില്‍ ഒതുങ്ങിയിരിക്കുന്ന മകളെ നോക്കി അമ്മ നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു....
എന്ത് ചോദിച്ചാലും നിര്‍വികാരമായ ഓരോ നോട്ടം മാത്രം ....
അടുത്തിരുന്നു നിര്‍ബന്ധിച്ചാല്‍ ഒരു പിടി ചോറ് കഴിക്കും ......എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് ഉരിയാടിയിട്ടു മാസങ്ങളായി......
നിറകണ്ണുകളോടെ ആ അമ്മ പറഞ്ഞു.....
ഇവള്‍ ഇങ്ങിനെയായിരുന്നില്ല ....എപ്പോഴും ചിരിയും കളിയുമായി നടന്ന ഒരു കിലുക്കാം പെട്ടി ...ഒരുപാട് സംസാരിക്കാന്‍ കൊതിചിരുന്നവള്‍.....ഒരുവട്ടം അവളോട്‌ സംസാരിച്ചിട്ടുള്ള ആരും അവളെ മറക്കില്ല .....ഫേസ് ബുക്കും ഓണ്‍ലൈന്‍ കൂട്ടുകാരും,,കഥയും കവിതയും ഒക്കെയായി കഴിഞ്ഞിരുന്നുന്ന ഒരു വായാടി പെണ്ണ്....അവളുടെ എല്ലാ കൂട്ടുകാരെയും എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു ....എല്ലാവരെയും പറ്റി സംസാരിക്കാന്‍ അവള്‍ക്കു നൂറു നാവാണ്....
അവരെല്ലാം അവള്‍ക്കു ചേട്ടന്‍,,ചേച്ചി...അനിയന്‍,,,അനിയത്തിമാര്‍,,,,അങ്ങിനെ അവളുടെ കൂടപ്പിറപ്പുകള്‍ ആയിരുന്നു അവരെല്ലാം ....അവരുടെ വിഷമങ്ങളില്‍ അവള്‍ സങ്കടപ്പെടുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്....
ഇപ്പോള്‍ ഈ മാറ്റത്തിന്റെ കാരണം എന്താണെന്നു എനിക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല......അവളുടെ കൂട്ടുകാര്‍ ഒക്കെ വിളിക്കും പക്ഷെ ആരോടും സംസാരിക്കാന്‍ കൂട്ടാക്കുന്നില്ല അവള്‍.....സംസാരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ നിറകണ്ണുകളോടെ നോക്കിയിരിക്കും.....
അറിയാവുന്ന കൂട്ടുകാരോട് എല്ലാം ഞാന്‍ ചോദിച്ചു ....അവര്‍ക്ക് ഒന്നും കാരണം അറിയില്ല...........
അവള്‍ക്കു ഒരു പ്രണയം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല ...കാരണം എന്റെ മകളെ എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം.....
പക്ഷെ അവള്‍ക്കു പ്രിയപ്പെട്ട ആരോ അവളെ വിട്ടു പോയിരിക്കുന്നു.........
ഇന്നും ആ അമ്മ അന്വേഷണത്തിലാണ്.....സ്നേഹിക്കാന്‍ മാത്രം അറിയുന്ന തന്‍റെ മകളെ സ്നേഹത്തിന്റെ ലോകത്തിലേയ്ക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവരാനുള്ള ശ്രമത്തിലാണ് ഈ അമ്മ.....
Wednesday, October 3, 2012
എന്റെ തലയിണ
കുഞ്ഞുനാളിലെ
കുഞ്ഞുടുപ്പുകള്‍
അമ്മ എനിക്കായി തുന്നിയ
തലയിണയുടെ ഉള്ളില്‍
അത് സൂക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു...
അന്നത്തെ ദാരിദ്രം സമ്മാനിച്ച
ഓര്‍മ്മകളാണ് ഈ തലയിണ
അതില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്താണ്
ഇന്നുവരെ ഉറങ്ങിയിരുന്നത്
കരയുമ്പോള്‍ കണ്ണീരോപ്പി
കൂട്ടയെന്നും എന്റെ തലയിണ
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പങ്കുവയ്ക്കുന്നതും
സ്വപ്നം കാണാന്‍ പഠിപ്പിച്ചതും
എന്റെ തലയിണ
എന്നെ മാറോടു ചേര്‍ത്ത്
സ്നേഹിച്ചു ആശ്വസിപ്പിച്ചു
എന്റെ തലയിണ
ഇന്ന് കാലം മാറി
പക്ഷെ ഓര്‍മ്മകള്‍ നിറച്ച
ആ തലയിണ മാറാന്‍
എനിക്ക് മനസ്സുവന്നില്ല
മൃദുലമായ പഞ്ഞി തലയിണയേക്കാള്‍
എനിക്കിഷ്ട്ടം
എന്റെ കുഞ്ഞുടുപ്പുകള്‍ നിറച്ച
ഈ തലയിണയാണ്
അതില്‍ മുഖമമര്‍ത്തി കിടക്കാനാണ്
എനിക്കിഷ്ട്ടം.
കുഞ്ഞുടുപ്പുകള്‍
അമ്മ എനിക്കായി തുന്നിയ
തലയിണയുടെ ഉള്ളില്‍
അത് സൂക്ഷിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു...
അന്നത്തെ ദാരിദ്രം സമ്മാനിച്ച
ഓര്‍മ്മകളാണ് ഈ തലയിണ
അതില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്താണ്
ഇന്നുവരെ ഉറങ്ങിയിരുന്നത്
കരയുമ്പോള്‍ കണ്ണീരോപ്പി
കൂട്ടയെന്നും എന്റെ തലയിണ
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ പങ്കുവയ്ക്കുന്നതും
സ്വപ്നം കാണാന്‍ പഠിപ്പിച്ചതും
എന്റെ തലയിണ
എന്നെ മാറോടു ചേര്‍ത്ത്
സ്നേഹിച്ചു ആശ്വസിപ്പിച്ചു
എന്റെ തലയിണ
ഇന്ന് കാലം മാറി
പക്ഷെ ഓര്‍മ്മകള്‍ നിറച്ച
ആ തലയിണ മാറാന്‍
എനിക്ക് മനസ്സുവന്നില്ല
മൃദുലമായ പഞ്ഞി തലയിണയേക്കാള്‍
എനിക്കിഷ്ട്ടം
എന്റെ കുഞ്ഞുടുപ്പുകള്‍ നിറച്ച
ഈ തലയിണയാണ്
അതില്‍ മുഖമമര്‍ത്തി കിടക്കാനാണ്
എനിക്കിഷ്ട്ടം.
Saturday, September 22, 2012
സൌഹ്രദലേഖനം
എങ്ങിനെ നിന്റെ ദുഃഖം എന്റെ സങ്കടമായി തീര്‍ന്നത് .....
എങ്ങിനെ നിന്റെ ചിന്തകളിലും വഴികളിലും ഞാന്‍ കൂട്ടായത്.....
നിന്റെ മനസ്സ്‌ നോവുമ്പോള്‍ എങ്ങിനെ എന്റെ കണ്ണ് നിറയുന്നു.....
അവഗണിക്കപ്പെട്ടന്നു തോന്നുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ എന്തിനാ ഇത്രയും അസ്വസ്ഥയാകുന്നത്......
ഞാന്‍ നിന്നെയോ നീ എന്നെയോ ഒരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ല ഇനി കാണുമോ എന്നും നിശ്ചയം ഇല്ല......
കൂടപ്പിറപ്പായി ജനിച്ച കൂട്ടുകാരനെപ്പോലെ.......കൂട്ടു
സന്തോഷവും സങ്കടങ്ങളും പങ്കുവച്ചു നമുക്ക് നന്മയുള്ള സൌഹ്രദത്തില്‍ അനുദിനം വളരാം ......
ആരും ഇല്ലെന്നു തോന്നുമ്പോള്‍,,,ഈ വലിയ ലോകത്തില്‍ നീ ഒറ്റപ്പെട്ടെന്നു തോന്നുമ്പോള്‍,,,,കൊച്ചു കൊച്ചു സന്തോഷങ്ങളും ,,, സങ്കടങ്ങളും,,,, തമാശകളും പങ്കുവയ്ക്കാനും ,,,നിഷ്കളങ്കമായി സ്നേഹിക്കാനും ഈ വലിയ ലോകത്തിന്റെ ഏതെങ്കിലും ഒരു കോണില്‍ ഞാന്‍ ഉണ്ടാകും വറ്റാത്ത സൌഹ്രദത്തിന്റെ ഉറവയുമായി.......
എന്ന്
നിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഫ്രെണ്ട്
മിനി ചാക്കോ പുതുശ്ശേരി
Tuesday, September 18, 2012
Thursday, August 30, 2012
***മൌനം ***
വാക്കുകള്‍ അലയടിക്കുന്ന
കടലിന്‍റെ നൊമ്പരമാണ്
മൌനം ......!!!
ഏതു വാക്കിനാല്‍
പറയണമെന്നറിയാതെ
അടക്കിപ്പിടിച്ച മൌനം
ഒന്നായി നിറഞ്ഞു
തൂവി പോയതാണ് മഴ......!!!
ഇത് വരെ മനുഷ്യന്‍
പറയാത്ത വാക്കുകളുടെ
സൌന്ദര്യമാണ് വിരിയുന്ന
ഓരോ പൂക്കള്‍ക്കും ......!!!
ചിന്തകളാല്‍ മലിനപ്പെടാത്ത
വികാരമാണ്
ഇളം പൈതലിന്‍റെ
ചുണ്ടില്‍ വിരിയുന്ന
പാല്‍പുഞ്ചിരി.......!!!!
പ്രതീക്ഷകള്‍ അസ്തമിച്ച
മനസ്സിന്‍റെ
ഉള്ളില്‍ ജനിക്കുന്ന
പ്രത്യാശയുടെ കിരണമാണ്
മാനത്ത് വിരിയുന്ന മഴവില്ല്.......!!!
സങ്കടങ്ങളില്‍ ഒരിക്കലും
കാണാത്ത സൌഹ്രദത്തിന്റെ
സാന്ത്വന സ്പര്‍ശമാണ്
അരികിലണയുന്ന മന്ദമാരുതന്‍ .....!!!!
ഏകാന്തതയില്‍ പിരിയാത്ത
സ്നേഹത്തിന്റെ അടയാളമാണ്
കരയെ തേടിയെത്തുന്ന തിരമാല....!!!
Saturday, August 25, 2012
ഓണം ഓര്‍മ്മ
ഓണക്കോടി കിട്ടാന്‍ കൊതിച്ചു ഞാന്‍ അമ്മയുടെ സാരിത്തുമ്പില്‍ തൂങ്ങി നടന്നു
ഉച്ചയ്ക്ക് ഉണ്ണാന്‍ വന്ന
അച്ഛന്‍റെ പങ്കു ഉരുള വാങ്ങുമ്പോള്‍
എനിക്കൊരു ഓണക്കോടി വേണമെന്ന്
അച്ഛനോടും പറഞ്ഞു
അടുത്ത ഓണത്തിന് ഉണ്ണിയ്ക്ക് ഓണക്കോടി
അച്ഛന്‍ വാഗ്ദാനം ചെയ്തു
ഒരണപോലും മിച്ചം വയ്ക്കാന്‍ ഇല്ലാത്ത അച്ഛന്‍
പക്ഷെ ഒരോണസദ്യപോലും ഞങ്ങള്‍ക്ക് തരാതിരുന്നിട്ടില്ല
ഓണദിവസം അമ്മ സദ്യയുണ്ടാക്കും
അച്ഛന്‍ തൂശനില മുറിക്കും
മക്കള്‍ ഇല തുടച്ചു വയ്ക്കും
അമ്മ ചോറ് വിളമ്പും അച്ഛന്‍ കറികളും
ഓണസദ്യ ഉണ്ണുന്ന മക്കളെ നോക്കി
അച്ഛനും അമ്മയും കണ്ണ്നിറയ്ക്കും
അടുത്ത ഓണത്തിനായി ഞാന്‍ കാത്തിരുന്നു
അച്ഛന്‍റെ കയ്യില്‍നിന്നും ഓണക്കോടി വാങ്ങാന്‍
ഓണംവന്നപ്പോള്‍ ഓണസദ്യ തരാതെ
ഓണക്കോടി തരാതെ
ഓണനാളില്‍ കോടി വാങ്ങി
മുറ്റത്തെ മാവിനോപ്പം യാത്രയായി
അഗ്നിനാളങ്ങള്‍ക്ക് കീഴടങ്ങി
ഓണമില്ലാത്ത നാട്ടിലേയ്ക്ക് അച്ഛന്‍
യാത്രയാകുമ്പോള്‍ അച്ഛന്‍റെ ഓര്‍മ്മകള്‍
ഞങ്ങള്‍ക്ക് സമ്മാനിച്ചത് കണ്ണീരിന്‍റെ ഓണമായിരുന്നു.
Thursday, August 23, 2012
Subscribe to:
Posts (Atom)