അന്ന് ഉറച്ച തീരുമാനത്തോടെ അയാള്‍ റയില്‍ പാലം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു .....തന്‍റെ ജീവിതം പോലെ
നീളുന്ന റയില്‍പാളത്തിലൂടെനടക്കുമ്പോള്‍
ഭീകരനിമിഷങ്ങള്‍ അയാളുടെ മുന്പില്‍ നിഴലാട്ടം നടത്തി....
ഭാര്യയേയും മക്കളെയുംജീവിക്കാന്‍ വിട്ടു മരണത്തിന്‍റെ വിളിയ്ക്കു കാതോര്‍ത്തു നടക്കുമ്പോള്‍
അയാള്‍കേട്ടു എവിടെ നിന്നോ ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചില്‍ അയാള്‍ അവിടെ എല്ലാം നോക്കി
റയില്‍പാളത്തില്‍ കിടന്നു കരയുന്ന ഒരു പിഞ്ചുകുഞ്ഞു ....
അയാള്‍ ഓടിച്ചെന്നു ആ കുഞ്ഞിനെ
വാരിയെടുത്ത് നെഞ്ചോട് ചേര്‍ത്തു......തീവണ്ടിയുടെ രൂപത്തില്‍ ഓടിയടുക്കുന്ന മരണദൂതനെ
പുല്‍കാന്‍ പിഞ്ചുകുഞ്ഞിന്റെ കരച്ചില്‍ അയാളെ അനുവദിച്ചില്ല ....ആരുംഅവകാശികളില്ലാത
ആ കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ട് തിരികെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ അയാളുടെഅരികില്‍ ഒരു
കാര്‍ വന്നു നിന്നു....കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങിയ തന്‍റെ പഴയ കൂട്ടുകാരനെകണ്ട് അയാള്‍
പുഞ്ചിരിച്ചു...
“ നീ എവിടെ പോയിരുന്നു ഞാന്‍ നിന്റെവീട്ടില്‍ നിന്നാണ് വരുന്നത്”
“ഞാന്‍ ഒന്ന് നടക്കാന്‍ പോയതാണ്....എന്താ പോള്‍ കാര്യം?”
“നീ ഒന്ന് വീട്ടിലേയ്ക്ക് വരണംഅപ്പച്ചന്‍ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ നിന്റെ കാര്യങ്ങള്‍
അറിഞ്ഞത്......നീ ഒന്ന്കൊണ്ടും വിഷമിക്കണ്ട ബാങ്കില്‍ അടയ്ക്കാന്‍ ഉള്ള പൈസ ഞാന്‍
തരാം.....നാളെജപ്തിയാണെന്ന് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു......”
പോള്‍ അയാളുടെ തോളില്‍ തട്ടിക്കൊണ്ടുപറഞ്ഞു...
വര്‍ഷങ്ങളായി ഒരുമിച്ചുപണിയെടുത്തു.....ഗള്ഫ
“മകളാണോഡാ സുന്ദരിക്കുട്ടി....”
കുഞ്ഞിന്റെ കവിളില്‍ തട്ടിയിട്ടു പോള്‍ ചോദിച്ചു.
“അതെ മകള്‍ മാത്രമല്ല എന്റെ കാവല്‍മാലാഖയും.”
കുഞ്ഞികൈകള്‍ കൊണ്ട് അയാളുടെ കവിളില്‍തൊട്ടു അവളുടെ ഭാഷയില്‍ ആ കുഞ്ഞു അയാളോട് പറഞ്ഞതെന്തായിരിക്കും....!
3 comments:
കഥയിലെപ്പോലെ ജീവിതങ്ങളില്‍ സംഭവിച്ചാല്‍ എത്ര നന്നായിരിയ്ക്കും
ശാന്തിയും,സമാധാനവും ഉണ്ടാകും!
ആശംസകള്‍
nannaayi varatte ellam...
Post a Comment